دررفتگی لگن در کودکان دچار فلج مغزی بسیار شایع است و می توان گفت که در بسیاری از موارد این مشکل قابل پیشگیری است و در سایر موارد هم حداقل قابل کنترل است و می توان از پیشرفت آن جلوگیری کرد.

دررفتگی ثانویه لگن در کودکان دچار فلج مغزی یکی از مشکلات رایج در میان کودکان می باشد.

علت این مشکل قرارگیری پاها در الگوهای غلط یعنی حالت نزدیک شدن ران ها بهم و با چرخش رو به داخل است.

این الگو می تواند به علت سفتی عضلات داخل ران درکودکان اسپاستیک باشد و علت دیگر شلی بیش از حد و افتادن پاها به این حالت است همچنین الگوی نشستن دبلیوW در کودکان اتتویید و راه رفتن با الگوی چرخش رو به داخل پاها در کودکان دایپلژیک و همی پلژیک هم می تواند موجب این مشکل شود.

در ادامه مقالات گذشته، در این مقاله نگاهی اجمالی به دررفتگی مادرزادی لگن خواهیم داشت.

دررفتگی مادرزادی لگن یا دیسپلازی تکاملی هیپ اختلالی بسیار شایع می باشد که در میان دختران ۶ برابر پسرها دیده می شود. این اختلال در چند روز اول بعد از تولد تا ۲ سال اول زندگی تشخیص داده می شود. در این ناهنجاری سر استخوان ران از حفره استخوان لگن خارج می شود.

از جمله علل آن می توان به قرارگیری جنین در پایین رحم به جای بالا، شلی لیگامانی، زایمان breech و علل ژنتیک اشاره کرد.

مفصل هيپ يکی از پيچيده‌ترين مفاصل بدن است که با توجه به نوع گستردگی حرکات و نيز تحمل وزن بدن در صورت بروز بيماری و عدم درمان به موقع و مؤثر آن می‌تواند مشکلات عديده‌ای را برای فرد در سنين بالاتر ايجاد کند.

یکی از مشکلاتی که به طور مادرزادی ممکن است نوزادان را گرفتار کند، در رفتگی مفصل لگن (محل مفصل شدن استخوان ران با حفره ی استخوان لگن) است.
اگر نوزاد شما دچار این مشکل باشد، مهم است که این عارضه را در همان ابتدای زندگی تشخیص داد و درمان کرد.